Ontwikkeling van stotteren: Inleiding tot een praktijkmodel
Dit artikel is de inleiding op het direct hierna volgende (Oonk e.a. 2022) waar een nieuw praktijkmodel over het ontstaan en ontwikkeling van stotteren wordt voorgesteld.
In de dagelijkse praktijk van vooral Nederlandstalige logopedisten (-stottertherapeuten) is tot nu toe veel gebruik gemaakt van het klinische werkmodel van Bertens (1994; 2017). Dit model gaat uit van een primaire neuromusculaire timingsstoornis, welke zich niet alleen uit in het spreken, maar ook in algemene zin aanwezig is. Dit model echter, is aan revisie toe. Volgens de recente literatuur is de algemene aard van die timingstoornis niet bewezen, en zijn er veel vroegere (meer primaire) factoren aantoonbaar van belang bij het ontstaan van stotteren, met name in de genetica en in de neurologie. In dit artikel wordt deze literatuur kort samengevat, alsmede worden enkele recente modellen omschreven. Met name regulatie en terugkoppeling krijgen in recente modellen meer aandacht. Er is geen volledigheid nagestreefd, maar dit artikel is meer een tutoriale opmaat voor het hierna te presenteren model.
(This article serves as an introduction to the accompanying paper, in which a new clinical
model of the origin and development of stuttering is presented (Oonk e.a., 2022).
In their clinical practice, Dutch speech language pathologists still tend to use the
clinical model proposed by Bertens (1994; 2017). This model explains stuttering as de-
veloping from a primary neuromuscular timing deficit, which manifests itself not only
in speech, but in more general behaviour as well. In our opinion, this model needs to be
updated and revised based on current scientific and clinical knowledge. There is littleevidence for the general timing deficit in Bertens’ model and, moreover, several more
fundamental factors, especially those related to genetics and neural processes, that have
an important role in the onset of stuttering have been reported. This paper provides a
review and summary of these recent data, and several newer models are described. An
important aspect of these models is the importance given to processes of regulation
and feedback. An exhaustive overview of the existing literature has not been strived for
but it is hoped that this paper will serve as a useful introduction to the clinical model
presented in the accompanying paper.)
In de dagelijkse praktijk van vooral Nederlandstalige logopedisten (-stottertherapeuten) is tot nu toe veel gebruik gemaakt van het klinische werkmodel van Bertens (1994; 2017). Dit model gaat uit van een primaire neuromusculaire timingsstoornis, welke zich niet alleen uit in het spreken, maar ook in algemene zin aanwezig is. Dit model echter, is aan revisie toe. Volgens de recente literatuur is de algemene aard van die timingstoornis niet bewezen, en zijn er veel vroegere (meer primaire) factoren aantoonbaar van belang bij het ontstaan van stotteren, met name in de genetica en in de neurologie. In dit artikel wordt deze literatuur kort samengevat, alsmede worden enkele recente modellen omschreven. Met name regulatie en terugkoppeling krijgen in recente modellen meer aandacht. Er is geen volledigheid nagestreefd, maar dit artikel is meer een tutoriale opmaat voor het hierna te presenteren model.
(This article serves as an introduction to the accompanying paper, in which a new clinical
model of the origin and development of stuttering is presented (Oonk e.a., 2022).
In their clinical practice, Dutch speech language pathologists still tend to use the
clinical model proposed by Bertens (1994; 2017). This model explains stuttering as de-
veloping from a primary neuromuscular timing deficit, which manifests itself not only
in speech, but in more general behaviour as well. In our opinion, this model needs to be
updated and revised based on current scientific and clinical knowledge. There is littleevidence for the general timing deficit in Bertens’ model and, moreover, several more
fundamental factors, especially those related to genetics and neural processes, that have
an important role in the onset of stuttering have been reported. This paper provides a
review and summary of these recent data, and several newer models are described. An
important aspect of these models is the importance given to processes of regulation
and feedback. An exhaustive overview of the existing literature has not been strived for
but it is hoped that this paper will serve as a useful introduction to the clinical model
presented in the accompanying paper.)
Share this page